Refrein:
Vaarwel, vaarwel, Limburgs landj, zoo koosj 't toch neit blieve.
Mer dansende kènjer, handj in handj, zulle altied, altied bie dich blieve.
Zuug 'm kòmme, mit zien vrundjes, mit zien ratelende reim.
Heur 't kleppere van de klumkes, kiek wieste zellef vruiger leips.
Heur ze saame leidjes zènge, bie de meister in de klas.
In de sjpeeltied bökske sjprènge, viefteen sjtein in eine pas.
Dao baove in den tore, dao hange ze biejein,
de zoo vertroewde klokke, de grote en de klein.
De klein brink ummer bliedsjap, de grote sóms ouch leid.
De wéndj zörg, dat 't gebeijer wied euver véljer geit.
Refrein:
Loeënde klokke klokke van Limburg mie landj,
Loeënde klokke klokke versjterke de bandj.
Laot ós éns heure, waat sjteit te gebeure.
Loeënde klokke klokke van Limburg mie landj.
Bim-bam, bim-bam, klokke van Limburg mie landj.
Bim-bam, bim-bam, klokke versjterke de bandj.
Déks kóm ich nog trök, al is 't nao jaore,
woo'ch sjpeelde, mien vrunj hauw en ouch bén gebaore.
Woo mooder in 't Limburgs vertélselkes lous,
die ich dan dernao nog éns opzegge mous.
De taal die ze leerde, die gouf ze mich mit,
en die me vanzelf dan ouch nooits mee vergit.
Refrein:
Al is hie gein zee, gein duune, gei sjtrandj,
toch hauwt ich van dich, mie Limburg, mie landj.
Want woo ich ouch kóm of woo ich ouch woon,
doe Limburg, mie Limburg, doe sjpins toch de kroon.
Limburg, Limburg allein
Dao geit niks boave
Zo is t'r mer ein.
Es mie awd Limburg,
Limburg allein
Dao geit niks boave
Zo is t'r mer ein.
Dao, woo ich geboare bin
Woo m'n awwesjhoes nog steijt
De taal, die ich toch zo gouwd kin
Woo ich haw mien leijf en leijd
Limburg, Limburg allein
Dao geit niks boave
Zo is t'r mer ein.
Es mie awd Limburg,
Limburg allein
Dao geit niks boave
Zo is t'r mer ein.
Geneet van 't laeve zolang este kins.
Maak sjpas en plezeer, de laefs toch mèr ins.
Want sjtraks, es 't te laat, is hubste sjpiet dervan.
Geneet dus van 't laeve zolang es 't nog kan.
Den eine wil dit en d´n andere dat.
Soms moste 't nog kriege of hubste 't gehad.
´t Is sjravele en sjoefte, belangriek is geld.
Mèr gezond zin is mieë waert hie op dizze welt.
Es de klanke van de aovondklok
Weer jub'lend es muziek
Euver os Limbrugslandje gaon
Dan veule veer os riek
En door de aovondzon bestraolt
Kniele kenjer veur 't kruus
Dat ste allein in Limburg nog
Langs elke zandweg zuus
refr.:
Wie sjoeën ós Limburg is
Begrip toch nemes
Es allein de Zuderling
Dae Limburg leef is
Want door de jaore heen
Bleef Limburg onbetwis
't Stukske Nederland
Dat 't sjoeënste is
Want door de jaore heen
Bleef Limburg onbetwis
't Stukske Nederland
Dat 't sjoeënste is
