Refrein:
Zoeëmár 'n waelske, desnoeëds òp straot.
Zoeëmár 'n waelske, ien driejkwártsmaot.
Weurd zien nie zó van beláng, dat hoef nie presies.
Hoofdzaak is de melodie, 't göt um de wies.
Lingsum of rechsum, net hoe ge 't kunt.
Zoeë már 'n waelske, dá's toch gen punt.

'r Was is enne meens mit vastelaovend,
dén geeng nie nor de kroeg már nor de bals.
Hìj dànste mit plezier d'n hieëlen aovend,
màr waachte iedr'e kieër òp enne wals.
En as 'n megje vroeg worrum die dén,
zaej hìj: umdat ik genne ànd're ken.

't Dânse is de meense ángebore,
bewieze zien 'r dur de jaore hin.
'r Zien 'r zelfs al dur beroemd geworre,
ik wieët 't umdat ik 'r zoeë enne bin.
't Lâstege dat lit nie ien mien lien,
't hoeft zó iengewikkeld nie te zien.