Refrein 
Zoalang de bein mich blieve drage,
aoaoao, dan blief ich gaon.
Zoalang de prinse patsje drage,
aoaoao, dan blief ich gaon.
Zoalang mien mechel neet geit klage,
jao-jao-jao, dan blief ich gaon.
Zoalang ’t geit, zoalang ’t geit,
en miene rikketik nog sjleit.
Zoalang ‘t geit, geit, geit,
zoalang ’t geit,
en miene rikketikketikketik nog sjleit.
En miene rikketikketikketikke,
rikketikketikketikke,
rikketikketikketik nog sjleit.

Couplet 
De prins wurt oetgerope,
dao mòt ich haer allich,
en auch de mansluujzitting
begint neet zònger mich.
‘t Boere-, moere-, joekse-,
of ’t auw-wiever-bal,
es ich ‘ns neet d’r biej bèn,
’t wurt gein karneval.
Mer de vraog diej blif bestaon,
wiejlang blief ich nog gaon?

Bleus urges in de straote
‘n zate hermeniej,
al sjpele ze twieë maote,
ich bèn van de pertiej.
Al ligk ich sjnachs te slaope
en huëur ’n trumke sjlaon,
dan roop ich oet mien vinster:
“Hei, kènne v’r weer gaon!”
Ao ich höb nog zoanen drang,
wiejlang, wiejlang, wiejlang?