Örges in de duustere nach heur ich kersklokke luide.
Zachte sjnee vilt nao beneeje, op de luuj die nao hoes toe wandele.

Refrein:
Zo is 't altied gewaes, dae cirkel wurt noojts doorbraoke.
Kersmis kump en kersmis geit.
Wat bèn ich bliej, dat ich mit kersmis thoes kan zeen.

Zilvere kersballe, engelehaor in de buim,
't is de tied van 't jaor.
Veer dineere dan saame, zènge 'n leed,
drènke, 'n glaeske wien.

Es ich wandel door de verlaote sjtraote,
mit 't knis'prend geluid van sjnee ônger mien sjeun,
vraog ich mich aaf, wo mós ich haer,
es d'r gein toes veur mich zou zeen.
De einzaamheid in de kersnach.
't Deit zo'n pien es-ter neemes is, dae op dich wach.