Refrein:
Alaaf alaaf alaaf,
woeë kûmptj alaaf vanaaf ?
Alaaf alaaf alaaf,
det vraoge vae os aaf !
Weem és daomeij begonnne,
weem hieët dae groet bedachtj,
Weem hieët alaaf verzonne,
weem hieët det oetgebrachtj.
Det vraoge vae os aaf,
woeë kûmptj alaaf vanaaf?

De buurmân bi-j os naeve,
és oeëze nôwwe prîns
Weem kan ‘m antwooërd gaeve,
op ziene groeëte wîns
Met vastelaovundj zeete,
ruptj ederein ALAAF,
As prins wil ich gaer wieëte,
woeë kûmptj alaaf vanaaf’?

Kujjae ut dan verklaore,
Det vroge vae de Vorst
Want gae rooptj heej al jaore,
Alaaf uut volle borst
Hae kos d'r niks van zégke,
d’r és gein zieëkerheid
't véltj neet oet te légke,
umdet ‘t nemes weît

Alaaf blieftj ieëwig klînke,
woeërum det weît gein mins
Dao mojje neet beej dînke,
zag oeëze aoje Prîns
Vae bliêve daorum rope;
Alaaf mét un bli-j stum
Vae bliêve daobeej hoeëpe,
dèt emes weît woeërum.