Woeë maag d'r noow toch d'n duûvel zeen ?
Minse, hejjae um nog gezeen ?
Hae mot heej op Laor erges ligke of staon,
daorum zeen vae heej hieëngegaon.
Vae zeen aan 't zeuke in stroêk en in stieëg,
want hae liktj vast êrreges heej langs de wieëg.
Noow gluiftj mich gerösj, 't es waor waat ich zek,
hae liktj vast êrreges heej in de hek.

Refrein:
Woeë liktje, woeë zitje,
wetj eme soms woeë d'n duûvel zich heltj ?
Op Vrakker in d'n akker,
of beej Krelis zoeë as me verteldj ?

Hejjae d'n duûvel noow nog neet kepot.
Nein, mer 't staaltj noow toch nêrreges op.
Vae hebbe gezochtj heej op Laor oeëverâl,
nein, mer det es e gek gevâl.
Det eder d'n duûvel zuut wi-jte verteldj,
en neme hieet 'm nog hieët nieërgeveldj.
Det baantje, det es toch vör de schötteri-j.
Jao, vae zeen daorum zellef hieël bli-j.