Ki-jjae 't woeerd enkète, gaef ich uch eine raod:
laotj uch dur neet vör strikke want,
gae maaktj uch zieeker kwaod.
Lest krieeg ich van zoee e maegtje,
'n hieel onnuuezel vraog.
Kos dur bekans neet van slaope,
't woor gewoeen 'n plaog.

Refrein:
As Wieert opeins gein Wieert zoeej zeen,
mer Remundj, waat doojae dan?
As oeeze Rog d'n Uul zoeej zeen,
trèkdje dan eur eige plan?
Dao heb ich nachte van gedroumdj,
met 't zweit op miêne kop.
As Wieert opeins Remundj zoeej zeen,
leep alles inne sop.
As Wieert opeins Remundj zoeej zeen,
jong, wi-j kaome ze durop.

Ich ging aan 't prakkezieere,
krieeg 't dur wêrrum van.
Mot ich noow gaon verhoeze, nein,
det woor ich neet van plan.
Blief ich in Wieert miên stetje,
kriegjtj det de naam Remundj.
En auch 'n kroekér vôl Prinse,
des niks vör Wieert, des zuntj.