Ik denk an 't begin en langzaam wuurd 't stil.
't Is als 'n deake um meej hin en mien verstand deut wat 't wil.
't Wil terug nar 't moment, nar 't ienige wat telt,
als de werme règen velt.

De zomer ging vurbeej, weake an 'n struk.
Vur iederien, mar neet vur meej, ik haj genog an 't geluk.
An 't geluk van 't moment, 't allermoeiste van de werlt,
als de werme règen velt.

Ik herinner 't meej nog good, ik mos nar boete, ik waas kwoad.
Toen inens d'n hemel brook, 't water dampte op de stroat.
't Waas vurbeej in 'n moment, 't allermoeiste van de werlt,
als de werme règen velt.