Refrein:
Gans Ech, det stuitj noe rech, om te sprènge en te danse.
Gans Ech, det stuitj noe rech, om te lache en te sjanse.
Daorom zènge weer terech, weer zeen gans weg van oos Ech.
En dèt meine weer oprech, weer zeen gans weg van oos Ech !!!

Ich bön al jaore weg van Ech, mer drie daag kom ich trök.
Den is 't vastelaovendj hie, det vier ich aan ein stök.
Es 't den asgoonsdig is, pink ich e träönke weg.
Ein werm geveul det num ich mit, want ich bön weg van Ech ....

Mien Ech is aan 't verangere, 't is de moderne tied.
't Dörp, zoea es 't oatj èns woor, zeen weer noe bienao kwiet.
't KIüesterke, de moutfebrik, de aoje sjoeal is weg.
Mer oze vastelaovendjgeis, dae geit noeatj weg van Ech ...