Weer hejje 'n ôs weer opgepak en zôchte ein stömmig kefeeke.
Efkes zônger gehakketak aan de tap neergestreke.
En jus wiej 't gezellig woor, reep de kastelein:
'Jônges tied väör de lèste runj'. Weer zagte teagenein:

Weer gaon nog lang neet heives, de aovendj is nog lank.
De tent geit nog neet sloete, ich woor vanmiddig nog biej de bank.
Bestèl mer get te drènke, ein pilske of get fris.
't Kèntj nog effe doere väör de aovendj aafgeloupe is.

De kastelein woor ram van slaag reep: 'Jônges zoea kèntj 't neet langer,
mörge is 't weer hieël vreug daag en ich höb geine vervanger'.
't Woor nog gaar gein twellef oer, weer wore net op waeg,
en repe 'Jông gank mer nao bèd, weer geaven 'm ein veag !'