Wìj hebbe nog niks án 't haendje,
daor zitte wìj gaar nie zó mit.
Már daenke bìj 't ziën van 'n klötje,
waor snit en pit ien zit...

Refrein:
Zoeë proont en zoeë gezoond, as wìj 's zó'n menneke hán.
Mit zó'n keundje en moj meundje en alles d'r òp en d'r án.
Dan daenkte: Oe…., wat 'n moj menneke, Oe…., dat ziede nie duk.
Dan daenkte: Oe…., wat 'n moj menneke, Oe…., wat 'n stuk.

't Blieft nog allieën bìj 't daenke,
went wieër dörve wìj nie te gaon.
Wat zun de meense wel zegge,
as ze òs mit zó'n klötje ziën staon ?

En as wìj nie mér zien te hâlde,
en gaeve niks mér um de praot,
dan zûke wìj òs zó'n moj klötje,
dat liekt òs nog gaar nie zó kwaod.