't Dreajde sjlech, veer hauwe pech, de welt sjting op atoom.
't Waor veur oos vergeate tiéd, gein Schinoas koos doa get aan doon.
Doa kruup Cornel weer in de buut, oos hertje geit weer sjloan.
Vandaag nog kump de sjtumming d'rin, sjtrak sjalt de ganse kroam.

Refrein:
Wat eine bazel, wat eine kwatsj,
weurt zich vanoavend weer d'roet gepratsj.
Schinösters zabbele, beergleaskes waggele, wat eine kal,
wat eine bazel, wat eine kwatsj.

Nònk Sjarel hej ènne pappegey, dea noom hea euveral mit.
Hea ging dan fuive bie zien vrunj, ein ealske, dat maakte heum fit.
En wis hea dan weer èns ein goow, van Bet zien eisjte vrouw,
dan woar hea nog neet oétvertèld, dan klònk 't oét die kouw.