Wao ken ich dich van...
De gansen aovend loup ich al met beelde in de kop,
van ein gezich det lach noa mich, det helt gewoen neet op!
En den in-ens kumps dôw veurbeej, mein hert det klop hiel sjnel.
Veurdet ich wiëjer loupe ken, den giet beej mich ein bel...
Refrein:
Ken ich dich van gister of van d'n daag d'r veur ?
Bös dôw neet det maedje det ich kösde aan de deur ?
Sjtông ich aan d'n tap met dich ?
Dôw haes toch zo'n bekend gezich!
Nôw, break toch ens den ban.
Wao ken ich dich, wao ken ich dich, wao ken ich dich toch van?
Wao ken ich dich, wao ken ich dich, wao ken ich dich toch van?
Ich weit neet wie ut verder môt, mer ein dingk weit ich waal.
As ich dich zeen, trille mein kneen, sjpraek ich verwarde taal.
Ich haaj van dich met hiel miën hert en in miën hersepan,
löp alles efkes ôngerein, wao ken ich dich toch van ?
Ich wil nôw waal ens zeker zien, op dezen daag zoe fijn,
of ich nôw net heb opgelet en dôw bös wae ich mein.
Hellep mich nôw oët meinen druim en zegk mich, astebleef:
Bön ich nag altiëd helder heej of is ut wie ein zeef ?