Refrein:
Wae hâj dât gedruimp, ut velt ni te beschriéve.
Ik bin vort good geluimp, zoë zal ut altiéd bliéve
Wae hâj dât gedruimp, ut waas mienen hertewinse
Iëuwig same, same ein, en sprookje vur elke mins.
Iëuwig same, same ein, en sprookje vur elke mins.

Mien druime waere werkelikheid, d'n hemel heej op aerd.
Ik zoog opèns dae schoëne man, de prins op zien witte paerd.
Vur mich waas dit de groëte wins, dât hâj ik noeit gedach.
Zoë kump-se in d'n druim terech, vân doézend en ein nach.

Daor nao de Vastenaovestiéd, ik kreeg ut plots te kwaod.
Toen bleek dae moëje prins vân mich, enne gewoéne jông vân de straot.
Zelfs ut paerd, dât bleek toch achteraaf, enne fiets, wât mâk ut oêt.
Daen druim vân mich waas gen bedrog, hae blief miene prins, ik zien broéd.