Refrein:
Waat kan det fijn zien, as weej beejein zien.
Weej kinne lache, ouk al deurt det laeveslang.
En as 't bliksemp, of as 't dôndert,
zien weej mit hônderd, veur d'n duvel nog neet bang.
Zoëlang weej laeve heej, dreit ôzze kannepeej.
Zoëlang de leefde bleujt, bleuje ouk weej.

Doézend sterre, die danse in 't glitterkleid,
en de maon schuut vol van de lach.
Alle schäöp in de wolleke, door de kröl gedreid.
Goojendaag, zoëlang is de nach.

Doézend waeke, ein maedje in d'n blomejas,
eine leeve jông aan d'n erm.
Alle minse bewaege in d'n denskespas.
Goojendaag, det hilt aevel werm.

Doézend kleure, die vlindere de straote door.
Eine lintestoet op de bein.
Vreeje veugel en wéér ein vastelaovesjaor.
Goojendaag, det geit aevel fijn.