Refrein:
Kuujel-, Kuujel-, Kuujeldreijer, waat bès dich ?
Ich wil ut zoea gaer weite, dus vertèl ut mich.
Hubse goojen aard ? Hubse gooje lol ?
Want mèt vastelaovundj gaon wae drie daag same oet de ból.

Eder dae se vreugs waat eine Kuujeldreijer is,
vertèltj dich un verhuelke, mer hae waetj neet waat ut is.
Want zelfs de geliërdje zeen d'r neet echt euver oet,
of ut noe un spel is of 'ne aerpel in un toet.

Ich ging eigenlijk oet van waat mien opa mich uns zei:
en bonje den 'ne stein in unne zakdook aan un touw.

Vonj ich mich op zulder toch ein Limburgs woordebeuk.
Ut wuerdje kujeldreier, dao ging ich dus nao op zeuk.
Mer toen waerdje mich inins de smaak toch erg zoor,
wie un anger woord veur Kujeldreier, flauw bujel woor.

Gae vraogtj uch noe waal aaf, woearom det ich dit weite mot.
Ich zal ut uch vertelle, auch al sjaam ich mich kapot.
Ich wil ut zoë gaer weite, want mien mam heet mich gezag,
det ich neet mèt vreemdje fiëste maag, toet hiël deep in de nacht.