Refrein:
Wâ is 't lèève moj, bij óns ien kafee De Koj.
Mi de beene hange wij buute, wij dinke nie én sluute.
Wâ is 't lèève moj, bij óns ien kafee De Koj!

Ik kèn 'n klèèn kafeetje, dor kóm ik toch zo gèr.
Ge ziet 'r altied wélkóm, al kómde ok van vér.
't Hèt niks biezonders, 't is 'r nie sjiek,
en uut kraakende boxe kumt hoempamuziek.

De Koj was veule jaore 't kafee van tante Dien.
Ze deej óns ommundig verwènne, 'ne bèètere zal d'r nooit zien.
Wij hèbbe gelache, gezónge, gefeest,
en Dien ien d'r huukske genoot nog 't mèèst.

Nów hèt Dien óns verlaote, dèn tied kumt nooit, nooit wèr.
Mar al gèt 't lèève wiejer, vergèète duun wij 't nie mèr.
Drääjt Harrie zien schlagers van 'Oh schöne Rhein',
dan zinge wij èèges uns schönste Refrein:

En as ze óns kroegje sluute, dan is 't vörgoed vörbij,
wèg gaste én kakkerlakke, wèg bruun kafee én pruuverij.
Mar élleke kèrmis én carnaval,
zulle wij blieve zinge, altied en aoveral.