vier woole mer ee stöndje blieve, mè ut weëd ummer te laat
vier blieve ummer plekke, dat vinge vier al normaal
van te vuure kalle vier aaf, hüj gunt vier op tied noë heem
mè allemoal dat gebreuzel, dat had toch ginne zeen

Refrein:
vier woole egelig mer ee sjtöndje goa
zoeë gezag ja zoeë gedoa
mè mit de vasteloavend is ee sjtöndje vöal’s te kot
wentste op stap gees ……doog ut daan got

vier stonge vuur de wieëtsjafdeur, binne woar nog nieks te beleëve
zou ut dan hüj gebure , dat vier nit blieve kleeve
mè noa een sjtöndje koam , de sjtiemung good d’r een
da kinste toch nit vroage, weë geet mit mich noa heem
(vier woale mer ee sjtöndje blieve , mè ut weëd ummer te laat)

ut woeëd al ummer later en zoeë wie dat mieëstal geet
Woeëd de buësj alwerm getrokke, doe wos ich al besjeet
Vier gunt ut hüj nit sjaffe, ich zien ut duuster in
Ut sjtöndje weëde sjtónde, dat wos ich vanaaf ut begin
(vier woale mer ee sjtöndje blieve, mè ut weëd ummer te laat)

Mè ut kos mich nit mieë bomme, ut hoeëge wöad mos droet
Ich houw ut kinne wete, dat goof herrie in de boet
Ze woale nit op heem aan, ut woar nog nit genóg
Ich houw de tuut al vol noe hant vier og nog dieke lóch
(vier woale mer ee sjtöndje blieve, mè och hüj weëd ut te laat)