Refrein:

Vergaet neet te laeve
Vergaet neet te lache,
En maak dat vanaovend,
den daag wurd geplök.

Vergaet neet te laeve,
Vergaet neet te lache,
‘n nach vastelaovend,
‘n laeve gelök.

Couplet 1:

Ich laup doer ’n sjteegske, den aovend waor vèt
Dao brent nog ’n leegske, op waeg nao mien bèd.
Ich weit ich mot wiejer, mer toch blief ich sjtaon
’t lökt kiër op kiër, neet op hoes aan te gaon.
Es de duur oape geit, kiek ich in dien auge
Es de nach sjlaope geit, zing ich eine kier mit:

Couplet 2:

De meziek is gaon ligke, de lèmpkes gaon aan
Doe hoofs nieks te zigke, v’r gaon hie vandaan.
De duur toe gemaak, mit dich in mien erm.
Ut vruus dat ’t kraak, mer toch hawt vier òs wèrm
Es de duur aope geit, kiek ich in dien auge
Es de nach sjlaope geit, zing v’r eine kier mit

Couplet 3:

Vergaet efkes alles, en vuur ‘ste t wits,
Belaefse vanalles, wasse noejts mië vergits