Refrein:
Mit de laepel in de henj en de kaetel òm de nek, bäöme veer hiej oppe baom.
Mit get sjelle en get belle op 'ne ouwe baezemsjtek, kump d'r laeve in de kraom.
't Is mer wieste 't bekiks, veer make get van niks.
Mit de laepel in de henj en de kaetel òm de nek, löp de ganse santekraom.

Gaef òs mer 'n träötje of get dèksels in de henj, d'r sjteit medein 'n hermeniej.
Gaef òs 'n paar noate en me zunk van alle kenj de allersjoanste millediej.
Zèt òs mer geweun 'n vastelaovesheudje op, de ganse tent sjteit oppe kop.
't Is mer wieste 't bekiks, veer make get van niks.

Gaef òs mer 'n vingerke al is 't nog zoa klein, veer sjnappe drek 'n ganse handj.
Sjtaek mer 'ns 't vlemke aan, dan brent 't van allein en sjteit hiej drek de hèl in brandj.
Laot mer 'ns 'n geit op, zoamer veur de kloateriej, dat wurt 'n groate fieëspertiej.
't Is mer wieste 't bekiks, veer make get van niks.