't Is weer tiéd d'r veur, veer zeen weer begònne,
alles kump langzaam weer op gank.
Dan weurt zich weer 'ns van alles verzònne,
dan weare de oavende weer èns zo lank.

Refrein:
Ich bèn eine jòng van de Vasteloavend,
bèn eine jòng mit Limburgs blood.
Dan wil ich vriej zeen en euveral biej zeen.
Dan vèng ich 't leave pas richtig good.
La la la la la, la la la la la.

Dea sjôane tiéd, dea is weer aangebroake,
de tiéd van sjpas en van plezeer.
D'r weurt van alles en nog get besjproake,
meistal geit dat biej ei gleaske beer.

Zou veur die daag, mich de baas vertèlle:
Jòng, doe kries van mich geine vriej,
dan zal ich dem 'ns de wètte goan sjtèlle.
Dan zèg ich loester dich, 'ns effekes hiej...

De Vasteloavend, dat is mien leave,
en dat nump mich auch geine aaf.
't Ganse joar höb ich mich al gegeave,
mer mit die daag, dan roop ich: Alaaf.