Refrein:
Es diech d’r bis, daan krijg iech twinkels in mien ouge
Es iech diech zeen, veul iech sjevraoje euveral
Diech bis ’t bèste wat miech oets is euverkoume!
Weit zeker tot iech altied vaan diech hawwe zal
Zelfs de sjoemkraag van eus pèlske, waggelt mèt op
eder welske
Limburg veult zich bij diech thoes, wie ‘ne vlinder
op ’n roes
Es diech d’r bis, daan krijg iech twinkels in mien ouge
Es iech diech zeen, veul iech sjevraoje euveral

Couplet 1:
’t Ganse jaor weurt d’r nao diech oet geloert
Diech bis wie ze zègke, de keers op de toert
Diech haols ech ’t bèste nao bove in miech
Dien kleure die sjèldere eder geziech
Door diech löp heij alles dreij daog oet de maot
En weurt der aoch euver niks aanders gepraot

Couplet 2:
En weur iech get awwer en ouch al get gries
Jao, wat ouch gebäört, iech geef diech noets pries
Iech sleet daan mien ouge en dink weer aon diech
E träöneke perelt daan langs mie geziech
Daan haang iech de vlag oet es diech d’r weer bis
Diech bis en diech blijfs toch ’t sjoenste wat is!