Refrein:
Jao, weer vierden vastelaovend op de spaanse toer,
en iech veulde mich mit dich in alle staote!
Mer doe sjnapdes diech d'n iërste bèste aerpeleboer,
en doe höbs mich moderziël allein gelaote!

Ich haw dich èllef dikke ròaze mitgebrach,
die kèn ich noe waal aan de verke vore.
Geer höb mich later auch nog veerkantj oetgelach,
dich en diene aerpel-pommadore!

Doe zags nog daste nòajt bie mich eweg zouwe gaon,
mer dat bès dich verduveld gaw vergaete!
Doe höbs mich zòamer in mien humme laote staon,
ich höb dich sjienbaar neet zòa deep gezaete.

Doe sjreefs mich in dae breef van: ”Mi amore,sjat….,
ich ligk de ganse nach van dich te male…”.
Mer volgens mich höbs dich toch van amore zat,
ich kòm es dich 't vleegtuug wils betale!