Refrein:
Vasteloavend, vasteloavend, sjiengelesjiengesjiengelesjiengeleboem ...
Vasteloavend, vasteloavend, det is Venloos roem,
Vasteloavend, vasteloavend, dreej daag aan ein stök,
En weej houwe op die kis, umdet ut vasteloavend is,
sjiengelesjiengesjiengelesjiengeleboem.

Hallo, hallo, ut is ware vasteloavend, weej kriége nôw waer unne fijnen tiéd.
Zet alle zörg maar lekker op ein kesje, heb toch maling aan d'n driét.
En ut is OK, weej goan weer pierlewaaje, en geleuf mich, jông, de veuls dich wie ein kind,
en hes-te neemus aan die jèske hange, pak Bacchus tot vrind !

As vraemdelinge in Venlo kômme loupe, en loupe zeej de Vleistraot aaf en op,
dan lache ze, en wiéze met de vinger vuulbeteikenend noar de kop.
Maar zuus-se 's oaves weer die zelfde minse, dan veule die zich heej al lekker thoés,
en schriéeve met ein stum um cox te kloppe : weej goan neet noar hoés !

De Venlonaer dae veult zich wie herboare, beej 't ieérste seintje van de Jocus-haan.
En luet det biésje zién geluud dan huure, wuurd-è wakker, geit-è d'raan.
Ut maske veur ut panopticum geschoave, de vasteloaveslol, en toét besloét:
det zit in eedere Venlonaer besloate, det houwt neemus d'roét !