Refrein:
Geer mót hie linksaaf, trepke op, derde gank en dan rechdoor, zesde deur, dan loket drie.
En as dao dan sóms nemes zit, kómp geer maar weer nao hie.
Jao, as dao dan sóms nemes zit, kómp geer maar weer nao hie.

Dan mós doe zoget höbbe: ein vergunning of riebewies,
en dan dink se det haol ich aeve, maak dich ech noe maar nieks wies.
Doe waers gesjtuurd vanoet 't keske, via 't loketje nao de moer.
Es as se dao bös aangelandj, dan höbs se pech want 't is vief oer.

Wilt geer zo'n formeleer? Nae, nae, det geit toch zomaar neet.
Geer mót eers maar ins bewieze of geer waal gebaore zeet.
Höb geer dao nog gein bewies van, blief ouch dit pepierke laeg.
Maar ich bön neet de beroerste, kóm, ich wies uch waal de waeg.

Gojendaag meneer, ich had van uch heel gaer ein document,
zo ein van det ich bön gebaore... 'Zeven gölde en vieftig cent'.
Maar veur geer det kint kriege, zegk ich waat de wet ós leert.
Ich moog gein bewies aafgaeve, as geer uch neet legitimeert!!

Maar veur det det hele zaekske noe ins waas aafgeróndj,
mós ich nog ein verklaoring, want waas ich waal gezóndj?
Op 't ziekenhoes höb ich gewach, ein uurke in de rie,
toen die juffrouw zag: 'Meneer, höb geer eur ponskaertje ouch d'r bie?'.

Nao ein laeve vol mit trepkes ging ich nao ós Leven Heer,
en toet miene sjrik zoog ich: Petrus waas ouch eine ambteneer.
Hae zaet: 'Doe wits heel good, jóng, det ich d'r gein deukskes ooit óm winj.
Ich zal ins kieke in mien beukske, of ich ein wölkske veur dich vinj.'