Van sjeuteling tot beerbok
Refrein:
Hie in Vlorp viert men Vastelaovend, nemes sjteit hie aan de kant.
Hie in Vlorp viert men Vastelaovend, Beerbök gaon oet de band.
Jao hie in Vlorp viert men Vastelaovend, auch de Sjeuteling en Eersjteling duit mit,
want mit de Vlorper Vastelaovend dan gaon veer drie daag neet nao bid.
Wie ich nog neet van de lägere sjool aaf waas, ich zoot noch net op de zisde klas,
toen veulde ich al zonne kriebel in mien maag, -- ich waas toen pas zonne blaag.
De Sjeutelinge wirde oetgelaot, det waas miene eersjte Vastelaoves-raod.
Wie ich toen ein jaörke of viefteen woor, ging 't mit mich so richtig loos,
ich sag noch taege mam ich bun unne Eersjteling, sie zät jong-- wo bus ze aan begosj.
De Vastelaovend zit dich noe in 't blood, det geit neet droet auch al weurs ze later groot.
Wie ich later so get in die twintig kwaam, kriebelde 't mich van kop toet teen,
det zwarte pekske mit blauw-gael det mosj ich aan want den kins ze so richtig draan.
Wie det so wo-or waas ich pas ech verkoch, volges mich lik det aan de Vlorper loch.