Vae veere zi-j aan zi-j
Vae gaon mét vastelaovendj mèt z’n alle lekker oet,
inne schoeënste kluuëre
Vae duike good gemötsj en mét ‘ne glimlach oppe snoêt,
in dit fieëstgebuuëre
D’n eine maaktj zich dan e prachtig pekske
D’n ângere dae vong iets, in e wînkelrekske
Eîn dînk és te gek; vör edereîn és plek!
Refrein:
Vae veere zi-j aan zi-j, vae veere same heej, en doon det lekker dicht beejeîn.
Heej weurtj ‘m good geraaktj en völ plezeer gemaaktj,
doeër joonk en aod, doeër groeët en klein
Vae duike mét z’n alle in di-j vastelaovespracht,
En laote alles knalle daâg en nacht.
Vae veere zi-j aan zi-j, en veere same heej, 't és nog lange neet vörbeej.
‘t És haost neet te gluîve mer toch és ‘t zoeë det vae,
beej mekaar good passe.
Vör alle veerders és d’r plaats, vör dich en di-j en dae,
en det és toch klasse.
Dus gaotj as kojboj, of as indiaantje,
Verklej dich wi-j e bleûmke: kom as afrikaantje.
Eîn dînk és te gek; vör edereîn és plek!
As ich mich det bekiek, dan zeen ich dit:
det echte vastelaovendj van binne zitj.