Hieël waat jaor gelieje, toen ich noch neet laope kos,
waas ich pas tevreeje, as der weer un fieëst begos.
Mam en pap, deej naome mich dan toch zoeë dek met nao Zuid.
En um un oor of acht, dan zong ich en begos het gekuit.

Refrein:
Miene leeve vastelaovundj, blief toch effekes beej mich,
laotj os dich noch effe vieëre, want vae haoje vôl van dich.
Laotj asgoonsdig noch wat wachte want dan esch vôr os gein gekuit.
Dan blieve vae in eur gedachte, vae de Verkuskop van Zuid.

Hieël waat jaore laater ging ich allein op paad.
Smerreges unne kaater want saovus woor ut laat.
Mam en pap, deej zachte mich dan, det es toch hieël verkierdj.
Det kos ich neet begriepe want det es mich zoeë gelierdj.