Refrein:
Ut vruusj det ut verréktj in Thoear,
ich gluif det ut waal twintjig grade vroear.
Zelfs de vérkes, die kriege gein voor,
wantj ut vruusj det ut verréktj in Thoear.

Neet lang geleeje waas ich op bezeuk bie tante Doear,
die is al viefenveertig jaor getrouwjd mit zonne knoear.
Dae zaet neet väöl, dae vraetj neet väöl, aaf en toe get poear,
en den ruuksen um de ganse winjtjer door.

Mien broor, dae zingtj in Thoear al jaore bie ut kirkekoear,
mer noe moogter neet mir mitdoon van meniear pesjtoear.
Ut zitj um auch neet mit, want hae haet ein kunsgebit,
en det klappertj um van oear tot oear.

Kontj ur uch nog herrinnere, ich gluif det ut juni woear,
wie de Pruus mit 3-1 van de Hollenjer verloear.
Da sagte der Sprecher:'Sie werden wieder frecher',
und da saß schon wieder ein Toear.

Vreuger kwame väöl toeriste in oos witte sjtaedje Thoear,
mèr die gaon noe leever nao Vloeadrop aan de Roer.
Det doon ze hieel gaer, dao is ut wermer waer,
wantj ze baaldje allemaol van det gevroear.