Refrein:
Ut Menke mit dun Hamer, daat hêd ut aalt gedoan.
Dì blief ma iederes kier op òs bölke sloan.
En niemand, né niemand deen hêd um oeits gezeen.
Ma waat ie deut daat sliët geweldig in,
want elke slaag, dì ge 'smerges veuld,
is wal vaan um, ma ziedde zelluf schuld.
Ut sloog wer aallus, gen rundje leette stoan.
Ut Menke mit dun Hamer daat hêd ut wer gedoan.

Joa, iederiën din hêd, un menke in de kop.
Umdaat ie noeit waat zaet, velt ie ow nag amper op.
Ma hedde iets te viere en smaakt ut wer noa mier,
daan zal ie ow us liere 'teveul is nag aalt verkierd !'.

Ut gekke, joa, daat is de slaeg die geej dà veuld.
Die ziën beslis nì mis, ma toch kriedde genne bult.
Probeer ut nou te snappe want anders kriedde spiët.
Da valle d'r wer klappe, ge raakt um noeits miër kwiët.