Wie ich as kink pas nao sjoel mos,
en van muziek nog neet veul heij gehuurd.
Det ich van note allein mer dit wos,
det die hinge in de buim, beij os in de buurt.
Jao, toen in dae tiehd, lierde ich inins,
des se note auch zinge kins.
Ich probeerde de hoegste toen te hale,
mer die leijer waas te lank, ich mos dale.
'Do re mi fa sol la, laa, laaa ...'

Refrein:
Lalalalalalala lalalaaa lala, lalalalalalala lala lalalala.
Dao bleef ich dan beij staeke, wier kwaam ich neet mier.
Mer mich makte det niks oeht, want ich woij neet wier.

Zoe geit det min laeve lang door,
mit de muziek en mit nog zoeveul mier.
En joa, de droeve, die zien vur mich zoor,
want ich val steeds oeht de toen, ich krieg ilkes kier,
as in unne zin ich dae toen dan zek,
flink get last van mien spraakgebrek.
Ich hoof det auch vur neemes te verzwiege,
mer ich kin neet mier as dit, d'r oeht kriege.
'Mit mich, ich koom wat la, laa, laaa ...'

Ut duit mich niks, neet ins un bietje,
auch in muziek, koom ich d'r wel mit ronk.
Kin ich d'n tekst neet van ein sjoen liedje,
dan kump d'r aevegood geluid oeht mien monk.
Auch zonger de weurd klinkt ut refrein,
en het zingt zich zelfs hiel erg fijn.
Dus minse, wat zoeht gae d'r van vinge,
um un stukske in de la, mit te zinge.
Det geit zoe van la, la, laa, laaa ...