Vol te jongk, toch waas ich de mins in dien droûme.
Dek ver weg, mer toch altiëd zoeëj ich trök kaome.
As ze vreugst, mien schat, hae jae dit vor mich gedoan,
heb gein spiet, zoeëj het weer opnôw vor dich doan.

Refrein:
Want as ze wakker weurst, dan ligdj dao unne bos kernieëlkes.
Vûr un afscheid geine tiëd, want van dae nacht haaj ich al spiêt.
in mien Hert dao blu-jt vor dich unne bos kernieëlkes.
Leeve schat, dich mos now wachte, op dae bos roeëj rooëze wachten,
Unne bos kernieëlkes zeet ut dich.

Dich bist dichtbeej, want ich zoog dich dao toen weer loûpe.
Wat gebuurt zal ich merrege motte bekoûpe.
Det geveul, des dich vôr eine nacht vol te jaomer bist.
Ich wil neet des dich daorum noch van mich hilst.