Refrein:
Miene tricot tricolore, miene tricot bin iech kwiet.
'ch Höb 'm örreges verlore, heer is weg tot miene spiet.
'ch Höb 'm örges vergete, geer maag 't wete, kin neet mie ete,
zal 'm euveral goon zeuke, in alle heuk en in de keuke.
Daanke bella Isabella, daanke sjoenste vaan 't land.
'ch Höb 'm örges vergete, geer maag 't wete, kin neet mie ete
zal 'm euveral goon zeuke, in alle heuk en in de keuke
Daanke bella Isabella, daanke sjoenste vaan 't land.

'ch Höb altied de bubbelesenes, 'ch höb 'ne tricot laote breie,
lekker ruim en lekker werrem, ach, wat waor iech 'ne blije.
't Waor 'ne fijne, neet te klein en neet te groet, zaot wie gegote,
fris vaan kleur, nog neet gewasse, waor nog hielemaol neet versjote.

Daag en nach leep iech d'rin roond es of iech dao-in waor gebore.
Ederein, dee waor zjeloes op mienen tricot tricolore.
Gróf gebreid, vaan zuver sjeerwol, roed, wit, greun, de sjoenste kleure.
Ach, wat veul iech miech noe ellendeg, daag en nach zit iech te treure.