Hae leep in polonaise, 't ging ein bitje hèl.
't Sjtong nog op ein bäördje'gaot hiej neet te sjnèl'.
Toen kaom dae lènkse boch weer, en waor 't klaatsch, boem, paaf.
Laog er mit de veut in de loch en 't vel van de kneeje aaf.

Doe bès ein echte trampelgauws,
noe zuuste toch gèt sjtaon.
Dien vrouw dat is eine èrremehaus,
om mit zwa gèt om te gaon.

Hae waor aant mountanbike, gans door 't Zjêkendaal.
Eine tak kaom in zien sjpeike, in de maag eine pendaal.
Hae is weer opgesjtange, zien naas waor gans kepot.
Tevoot mèr wiejergegange, eine houp pratsch aan zien vot.

Ut waor al ein bitje duuster, hae zaog ech geine sjteek.
Hae rende op 't voetbalveld, dao laog sjûs eine reek.
Dae heef um taege zien harre, de bril dae laog in tswjè.
Ut duuzelde tûsje zien warre, dus voetballe deiter neet mjè.

Hae is nwait mjè weggegange, dat klink messchien waal sjtom,
oet bed neet mjè opgesjtange, get wat lik, dat vilt neet om.
Zien vrouw, die blief aan hum trèkke: 'Noe kom toch oet dat bed'.
Hae zaet: 'Doe kèns mich verrèkke, zèt dat mèr in de kezèt'.