Toek ow daor , vör ‘t örst zag staon
Ien de schiemer van de maon
Ging mien hart en’t aover-slaon
Ik begos zö mar te stottere
Zól ‘t tusse o.ns bèje kunne bottere, gaon
Gïj lachte mien én - ik zong heel spontaon

Refrein:
Gïj bint;
Mien klötje, mien fötje,
mien lötje, mien dötteke
mien deuske, mien reuske
ik gèèf ow ‘n kuske
Mien snuuske, mien Pluuske,
mien knoefel - muuske,
mien frötje, mien plötje
gïj beent miene schat.

Toe’k ow daor, an de tap zag staon
Wis ik ‘t is mit mien gedaon
En bin toen nor ow toe gegaon
Mienen buuk begos te roemmele
Gïj bint mit mien en – ‘t schoemele gegaon
Wïj danste mit èn - en zonge voldaon.

Now ‘k ow hier, ien mien érme hald
Ge Kriegd ‘t van ow lèève nie kaald
Wïj worre geliek mit-èn ald.
‘t Is nie al-lénnig doemele
mar ‘s Mèjs ok nog ‘n bietje foemele, want
Ge wét da’k ómmundig veul van ów hald