Dien haore waore blónder dan 't kaoren op 't veld.
Mesjien bin ik verleef dao-op gewaore.
Al waar ik wat verlaege toen, toch waar ik dienen held
ik weit nog wao ós leefden is gebaore.
Mèt dich höb ich dao hand in hand geloupe door 't graas.
Zèk maedje wits te nog dat stökske graas dao langs de Maas.

Refrein:
In 't graas langs de Maas woort mien ierste leefde waor
In 't graas langs de Maas streek ich door dien blónde haor
In 't graas langs de Maas zag ik det ik trouwe woel
In 't graas langs de Maas goof ik dich mien ierste moel.

Ik droog mien ierste lange bóks, dien jeske det waar blauw
ich ging dich van mien zakgeld zuurtjes koupe
en nao 'n waek of twieë toen vroog ik dich al es mien vrouw
toen bis te angstig van mich weggeloupe
mer in mien portefui höb ik 'n fotoke van dich
Wil ik aan Limburg dinke dan kiek ik nao dien gezich.

In 't graas langs de Maas woort mien ierste leefde waor
In 't graas langs de Maas streek ich door dien blónde haor
In 't graas langs de Maas zag ik det ik trouwe woel
In 't graas langs de Maas goof ik dich mien ierste moel.

We mochte neet van pap en mam: we ware nog te jónk
Mar ja, de leefde leet zich toch neet dwinge.
As dich neet hads gelache wie ich nao dich had gelónk
dan kós ich now neet van ós leefde zinge.
Al heels te neet genóg van mich, al raakden ich dich kwiet
ik zal dich noeëjt vergaete want 't waar de sjoeënsten tied