De vastelaovund is veur ôs 't moeiste det d'r is.
Weej hebbe, as 't effe kôs, d'r noeits eine gemis.
As jônge minse ginge weej al duchtig aan det spek.
Dan sprônge weej en zônge weej met eine schraole nek:
Vastelaovusgek met d'n bessumstek, zing oët diene nek.

Refrein:
Va, va, va, vastelaovund, minsekinder, waat ein jen - jao ken.
Va, va, va, vastelaovund, ein fijner fees as det besteit d'r geen - nae gen.
Va, va, va, vastelaovund, det is 't allerfijnste volksvermaak.
Va, va, va, vastelaovund, det is de allerbeste zaak.

De vastelaovund brink ôs lol, hae brik de sleur ene los.
En idderein is d'r van vol, me zink en sprink en hos.
Hae mak zelfs alde minse jônk, die doon auk gaar ens gek.
't Klink nog wie 't altiëd klônk, oët eine schraole nek:
Vastelaovusgek met d'n bessumstek, doot ens effe gek.