Refrein:
Dit is 't allerlétste muntje, en den is 't weer gedaon.
Ich gaef mich zelluf nag ein rundje, veurdet ich nao hoës toe gaon.
'n létste sjluukske veur 't sjlaope, en 't is net wie ze zaes:
Want morge vreug den bliefs ze haope,
det 't neet de létste is gewaes.
Mer morge vreug den bliefs ze hao-ao-pe,
det 't neet de allerlétste is gewaes.!

Vers1:
Hae zoot dao get te wazele maar nemus zoog 'm sjtaon,
toêt det d'r eine haaj gezag:" doe kens mer baeter gaon".
Hae pakde zich de jas en zag:" ich zjweef wie 'n ballôn"
toen vông d'r in de binne tes nag ein konsumsie bôn.
Hae reep taege de res, ich hôb alweer sukses.

Vers2:
D'n daag dae waar allang veurbiej, 't ganse dörp det sjleep.
wie hae nag midde in de nach allein nao hoës toe leep.
En wie d'r veur de veurdeur sjtông en nao de sjleutel zôch,
toen reep zien vrouw van binne oët :" kries doe den noëts genôg"?
En door de breve-bôs, zông hae vol laeves lôs: