Ik staon heej aan de kant, un leed kump op in mich,
un leed van werme aerd.
Ik staon heej aan 't water, gedachtes zwumme weg,
op golve naor un water, wao de stilte vond zien plek.

Refrein:
Stilte, stilte, stilte leet zich beej ós neer.
Stilte, stilte, beej idderein leet ze zich neer.

En as 't water glinstert vind emus heej zien rös,
dan wuurd door de stilte ein laeve oetgeblös.
Stilte velt op 't water terwiel ik dao nao kièk,
brik glinster oet de golve, det is waor ik aan bezwièk.

Refrein:
Stilte, stilte, stilte leet zich beej ós neer.
Stilte, stilte, beej idderein leet ze zich neer.

Ut water veur d'n doeëd, 't veur det is geblös.
Good det ik neet brande hoof, in't water vind ik rös.
Maar good det vlamme water zien en stilte daorin rös.
Wondermoeëj, wonderstil, wondermoeëj, wonderstil,
wondermoeëj, wonderstil.

Refrein:
Stilte, stilte, stilte leet zich beej ós neer.
Stilte, stilte, beej idderein leet ze zich neer.
Wondermoeëj, wonderstil, wondermoeëj, wonderstil,
wondermoeëj, ik blièf stil.