Ich weit, doe zals mich neet vergaete
Ich veursjpel dich, oojt kris-te sjpiet
Eige sjöld, doe hejs ’t kènne weite
Ich blief in dien hart, veur altied

Refrein:
Sjtraks, in de herfs van dien laeve
Jao-straks dènks-te sjtil’kes aan mich trök
Aan de hartstoch dae ich-dich höb gegaeve
Aan dae sjoone tied van gelök

Dan zaes-te: hej ich häör mer noojt verlaote
Blifs-te dreuvig euver die gemiste kans
Löps-te sjnachs einzaam door de laege sjtraote
Op diene auwe daag, raaks-doe oet balans

Al de pien, die ích hej, is noe verdwene
Ouch de traone van mien verdreet
Doe ervaars sjtraks, dat de zon oojt haet gesjene
Wurste verdretig biej ’t heure van dit leed...