Sjteyl is 't sjônste plaetske wat me zich dinke kan,
want wae d'r oëts gewaes is, dae sprik en sjtüt d'r van.

Refrein:
Hoera! wat bös dôw fein,
al bösse nag zoë oellig klein.
Alle minse, die winse,
nag einmaol heej op Sjteyl te zien;
Perbeere zich 't amuseere.
Hoera!, hoera!

Wat bösse sjoën gelaege, aan d'n oever van de Maas;
Alle dörpen óet d'n ömtrêk, die bös dôw wiéd d'm baas.

Gans ônger greun bedolve, ömzuimp door blomeprach.
In al dien dóon en laote, lik eine blieje lach.

Ich zal dich noëts vergaete, in Zúud of Wes of Oës,
want Sjteyl mien sjônste plaetske, det guëf mich groëten troës.