Refrein:
Mit Vastelaovendj waer ich dit jaor sjterrezaat,
knônnezaat, ich weit neet waat !
Mit Vastelaovendj waer ich dit jaor sjterrezaat,
al waerd 't nach zoë laat !
't Kîn mich gaar nieks gaeve, waat de plisie daovan zaet.
Al zeuk t'r nao zien zekske, waat d'r gaar neet haet.
Mit Vastelaovendj waer ich dit jaor sjterrezaat,
al waer ich auch noëjt aad.

Al viëfentwintjig jaor bûn ich mit mien Merie getrouwd.
Ich hûb neet moge dringke en noëjt op die kis gehouwd.
En wil dich ich ens gaon kaarte, jao den maak ziej zich weer kwaod.
Mer dit jaor, weij ich zeker, kaak ich hèl euver de sjtraot ...

En Baer, dae môs 't ganse jaor, daag in daag oët aan 't werk.
Dus saoterdigs in't bad en sônjes auch nag nao de kîrk.
En iddre daag mer ploetere en pleure wiej 'ne sjlaaf.
Mer eine kiër per jaor, den sjmiet t'r alles van zich aaf ...