Refrein:
Ich bön zoë gek, bön sjtapel op dich
Det guëf zô'n rare kriebels beej mich
Mien versjtangk sjteit sjtil, ich wil det dét mien ganse laeve deurt
Ich kriég de razel-dazel van dich
As ich dich zeen den duuzelt 'mich
Of is det amor, wat kort, allein de vastelaoves kleurt

Al die kleure op dien sjnoét,
straole waore leefde oét.
En dae werme lach van dich,
pas precies beej det gezich.
Of is det allein maar sjoëne sjién,
um op sjlaag maar van de wap te zien.
Is det den dien waore aard,
sjpeul èns aope kaart.

Ich heb zô'n gelök gehad,
dôw bös eine echte sjat.
Want det maske en dien sjnoét,
sjtraole toch 't zelfde oét.
Laot ôs efkes aan d'n tap gáon sjtáon,
vurdet weej den sjtraks nao hóes toe gáon.
Höffe dao 't glaas op ôs,
wie dit is begôs.