Liedje oet de Echter Revue van 1997 'Ech, wiej 't woor'

Väör detse nao ônger geis, den is ter nog versjil,
aan't begin vanne sjich.
Mer einmaol ôngerin, gans deep inne koel,
den höbse allemaoal ein zwart gezich.
Kènse versjille allein nog mer huëere,
ôngerin vervaage langzaam alle kluëere.

Refrein:
Sjrôbs doe miene rök, den sjrôb ich dae van dich weer trök.
In 't washok zènge weer 't zelfde leed.
Sjrôbs doe miene rök, den sjrôb ich dae van dich weer trök.
Sjrôbs doe mich, sjrôbs doe mich, sjrôbs doe mich,
den sjrôb ich dae rök van dich.

Is de sjich väörbiej den is ederein geliek,
zègk mer doe en dich.
Den stuise in 't washok, in dien bloeate vot,
den bösse meug en voel, ein zwart gezicht.
Oet volle bors laote weer ôs huëere,
`t zwart weurdt weggevaegd, doe zuus weer kluëere.