‘t Reënet d'r janse oavend, jinne honk woar an duur.
Iech lofet um de peultjer hen, iech sjtalt miech diech vuur:
D'r kraag hoeëg opjetrokke, d'r hod deep in ‘t jezich,
um miech in ing val tse lokke, nee, iech los diech nit in sjtich.

Refreng:
Drum lieche vier sjpiejoeëne in ing welt vol kauwe krig.
Lü die in ‘t duuster woeëne, lü oane ee jezich.

Doe mots miech sjtiekem jeëve wat zoeëvul angere wille han.
Iech besjerm ‘t mit mie leéve, wail iech ieëwieg sjwieje kan.
En doe mots mar drop vertrouwe, dat iech op dieng zie toch sjtoa.
Ze darve miech eraver houwe, iech wil alles ongerjoa.

‘t Snaats mosse vier os vinge, ee paar sjtonde jidder naat.
‘t Jevoar dat kunt va hinge, inne sjlaag jans onverwaad.
En v'r darve janit kalle, jides woad is al tse hel.
Alle nerve sjtrak jesjpanne in os verborje sjpel.

Ins zalle vier os verraone, inne sjoes klinkt durch de naat.
Den os leefde woar verboane, ne zoeë weëd ze umjebraad.