Sjeeper, tae dao lik en luiert, en van welt noch duuvel wit,
wie ich loestrend en gemaeklik, naeve dich in 't mòskroed zit.

Boete bès doe, ummer boete, gans allein mit wèndj en waer:
Loeter lòch en zòn en wolke, loeter deiren òm dich haer.

Sjpriks doe mit dien sjööp en geite? Kans doe hun geblaer versjtaon?
Waats doe neudig höbs te weite, zègge wèndj dich, zòn en maon.

Eimaol waaren 't anger tieë, wie waat laefde, groot en klein,
eige sjpraok haauw, en de deire zich versjtòngen ònger ein.

Zoo de deire, zoo de bloume, en de minsj versjtòng hun taal;
Hae versjtòng de roos es ze oetbrik, en begreep de nachtegaal.

Sleeprig kik miene sjeeper sjwiegend nao de brandj van 't aovendrood...
'Waat is gans oos duuvels weite? Jong, veer druime en gaon dood.'