Refrein:
As-se mich nuüdig hes, dân kump-se mich mâr zeuke.
Ik heb verlof, dât is nôw net ut leuke.
Dich kens nôw efkes ni beej mich terech,
dât mein ik ierlik, jao, dât mein ik ech.
Ik gaon dees daag gezellig heej op stap,
misschien zeen ik dich straks wal aan d'n tap.

Dae Jan waas met Carneval altiëd paraat,
en mâkde ut dân eiken aovend biëstig laat.
Hae haij en vas plekske baove op en kruk.
Jao, dât huurde gewöen beej Jan zien geluk.
Zien Nelke, zien Nelke, die baalde daovân.
Zien Nelke, zien Nelke, die misde eure Jan.
Zeej haj ut kefee al en paar kiër gebeld,
mâr steeds haj ut antwaordapparaat eur verteld:

Ens haj dae Jan toch zôn pien in de mônd,
dât Nelke oëtgaon gaar neet verantwaord vônd.
Gank iërs naor d'n tandarts vur zien gôjje raod,
mâr Jan dae kreeg ut toen bijna te kwaod.
D'n tandarts, d'n tandarts, jao, dât's ierlik waor,
d'n tandarts, d'n tandarts, dae waas gaar neet daor.
Dôr hong wal en brifke beej um aan de deur.
Daorop stônd geschreve in en hiële bônte kleur: