Refrein:
Wönne, toewe, trieje, foare, hup dao gaon we weer,
weej danse heej de sabeldans gewoën op ôs meneer.
Van hakke tiëne, hakke tiëne, hakke tiëne, hak,
weej danse nao de piepe van d'n die da doedezak.

In Schotland örges in de berg dao leet ein klein gehuch,
dao euver geit, 't is waal erg, ein akelig geruch.
Want kriege die dao maar de kans, jao dan begint 't leid,
dan doon die dao de sabeldans, en wet ge wie det geit.

Op zekere kiër waas wie me zaet, de schiereslieper zat,
zoedette de sabels beej vergaet te scherp geslepe had.
Det goof mich einen houp redou, want zoë van tiëd tot tiëd,
dan reep d'r eine hiël hard 'au, dae'n tiën dae bin ik kwiet.

Die luuj die ginge toen te kiër, met al die whisky's op.
D'r naeve springe ging neet miër, maar waal d'r baoven op.
Waat dao van kwaam det raojt ge waal, want euveral op de grônd,
dao loge door de ganse zaal de tiëne in 't rônd.