In d'r zachte zónnesjien liek 'n dörpke o zoa fien.
Gans versjoale in 't dal, baeksjkes kabbele euveral.
In e huuske wit en sjwart klopt veur mich e maedjeshart.
Jao, dat bildsjoan limburgs kind weurt zoa gaer bemind.

In 't sjiensel van d'r maon liek dat dörpke dao zoa sjoan.
Sjtil, verlaote in de nach, ónger 'n gouwe sjterreprach.
Op dat benksjke bie de baek weurt mien hart gans werm en waek.
Want dat sjattig limburgs kind weurt zoa gaer bemind.

Refrein:
Rosalia, Rosalia, maedje oet 't heuvelland,
Maog ich vraoge óm dien hand.
Rosalia, Rosalia, maedje oet 't heuvelland.
Mien hart dat sjteit in brand.