Vertel meej van 'n lând, van 'n vold en zien' trânt,
dan daenk ik âltied stil veur meej hin.
Án 'n klaen lepke groond waor mien wiegske aens stoond,
án mien däörp, wat bovven al min.

Refrein:
Rooj mien däörp ien de Pieël, ik hâld van òw mit hárt en miet ziel.
Ien òs Rooj ziej ik thuus, ien de Pieël stöt mien huus.
Pieël en Rooj zien beej meej noemer ieën.

Nie wied van de Maas, ien 't lând van d'n Haas,
lit mien däörp waor ik âltied án daenk.
Mit zien veld en zien wej', mit zien schäöp ien de haej,
Rooj, geej ziet meej 't duurste geschaenk.

En waor ik ok ziej, òw vergaet ik toch nie,
nörges viend ik zó'n räöst as beej'òw.
Gen däörp is zó 'mooj' as mien däörp, mien goej Rooj,
dorrum ziej ik 't liefste beej òw.